Ode aan Camille Claudel
Een oude vrouw gekluisterd
tussen muren als marmer wit
de dag heeft ze befluisterd
alle jaren die zij hier zit.
De afgunst van de grote geest
verblind door eigenwaan
zijn muze ben je geweest
doch kijkt je niet meer aan.
Verstoten Vergeten
Verslagen Gebeten
Vereeuwigd Gestenigd
Gevoelens gelenigd
In stilte denk je aan Parijs
de beelden in je hoofd
gegoten in een bronsmatrijs
het smeltvuur nu gedoofd.
Ik zie je…
Je laatste dagen zijn zo stil
en niemand die je hoort
je zwijgen is ontzettend stil
je liefde zo vermoord.
Verstoten Vergeten
Verslagen Gebeten
Vereeuwigd Gestenigd
Gevoelens gelenigd
In stilte denk je aan Parijs
de beelden in je hoofd
gegoten in een bronsmatrijs
het smeltvuur nu gedoofd.
Ik zie je…
De afgunst van de grote geest
verblind door eigenwaan
zijn muze ben je geweest
doch kijkt je niet meer aan.
Ik zie je…
Camille…