Als de liefde bijt
Ik leef wel maar ben verdoofd
je kunt het zien in mijn ogen,
er waart een windhoos in mijn hoofd
wat ik hoor lijkt wel gelogen.
Ik draag een masker zo vlak en kil,
ik weet zelf niet wie er achter woont,
zelf voel ik niet meer wat ik wil
noch waar het leven mij mee beloont.
Ondanks de werelden in mijn geest
dwarrel ik langzaam weg
ondanks de lente die is geweest
vagen kleuren langzaam weg.
Ik zie het in je ogen; de liefde is voorbij
de tijd sluit zich om mijn brein
en kleurt gevoelens grijs en bruin in mij
hoe anders kon de wereld zijn.
In het eeuwigdurende getij
leek mijn toekomst jouw refrein.
Besluiten liggen in jouw handen
eenzaam buiten mijn leven
je zult verstikken en verbranden
wat ik jou nog had te geven.
Te vallen is wat ik verwacht
zonder je warmte aan mijn zij
maar de donder die raast in de nacht
raast alleen voor jou en mij.
Ondergronds lijk ik wel geboren
weggedoken in de tijd
maar als de druk stijgt in mijn oren
weet dan dat ik bijt.
Ik zie het in je ogen; de liefde is voorbij
de tijd sluit zich om mijn brein
en kleurt gevoelens grijs en bruin in mij
hoe anders kon de wereld zijn.
In het eeuwigdurende getij
leek mijn toekomst jouw refrein.