Hypnomagisch liefdeslied
Achter de duinen dansen de golven
zoet en zilt ruisend in nachtelijke stonde,
dans met de maan, en huil met de wolven.
In glinsterzand draai ik een nachtelijke ronde
in een windvlaag weet ik me bedolven.
De mensheid ligt reeds uren op de sponde,
in het ritme van de hypnotische golven
dans ik met de maan en huil met wilde honden.
Ik tover in de rondedans, zing in hypnotrance,
bezweer je in stralenkrans, dans in mijn séance,
huil met de wolven dans met de maan
tot je hart een moment zal overslaan.
Het zand stuift op onder mijn tred
een dans waarin ik de liefde bezweer,
zing met de wolven raas met het onweer
op jouw handen heb ik mijn zinnen gezet.
Nu ik met mijn magie de zonsopgang belet,
de lange dagen tot de nachten bekeer,
prevel ik spreuken, bereid ik een vangnet
en zie glimpen van hetgeen ik zo begeer.
Ik tover in de rondedans, zing in hypnotrance,
bezweer je in stralenkrans dans in mijn séance,
huil met de wolven, dans met de maan
tot je gevoelens je laten gaan.
Achter de duinen dreinen de golven
in regen janken de wolven
achter de duinen dreigen de golven
in de maandans prevel ik woorden
achter de duinen drijven de golven
het ritme op tot bezweringen.
Ik tover in de rondedans, zing in hypnotrance,
bezweer je in stralenkrans dans in mijn séance,
huil met de wolven, dans met de maan
tot je ogen voor me open gaan.